De kennis en ervaringen die ik in mijn beroeps en privéleven heb geleerd en verworven, kan en wil ik samenbrengen en uitdragen.
Mijn levensweg heeft me inzage gegeven in de roep van de ziel, de ziel die de mens zijn levensweg bepaalt en een leerschool creëert voor het afleggen van het ego bewustzijn. Bij mensen met dementie gebeurt dit proces van het ontwikkelen/ zichtbaar maken van de geest en zielsbewustzijn op een manier waar men geen vat meer op krijgt.
Mijn bewustwordingsweg startte met het boek van Elisabeth Kübler-Ross 'Lessen voor levenden, gesprekken met stervenden.' Haar visie over ziekte en sterven bepaalde mijn opleiding als verpleegkundige en mijn levenskeuzes. Vanuit haar visie verdiepte ik me verder in stervensbegeleiding en palliatieve zorg.
In het begeleiden van mensen (als therapeut) binnen hun levensproces ontmoette ik eveneens het onvermogen van de mens om het diepe trauma zichtbaar en bespreekbaar te maken waardoor hun levensgeluk geblokkeerd werd.
In het begeleiden van de zoekende mens en de zorg voor zieken word ik ervan bewust dat ziek worden geen 'toevalligheid' is. Ik leer dat ziekten op een ander bewustzijnsniveau, namelijk het zielsniveau, worden gecreëerd. Door de ziekte wordt de mens in een positie gebracht waarin het ego geen bescherming meer biedt. Hierdoor wordt bewust en onbewust, vanuit een diep verlangen te 'leven', op zoek gegaan naar antwoorden op de grote levensvraag: 'Moeder waarom leven we'. Het avontuur van bewustwording kan beginnen.
In het zorg dragen voor mensen met dementie heb ik meermaals ervaren wat Hans Siepel in zijn boek 'Stemmen van de ziel' in een duidelijke taal onder woorden brengt, namelijk dat dementie naast zorg, het verdriet en de pijn die het meebrengt, ook een spirituele zoektocht is voor de mens met dementie, de familie en de zorgverstrekkers.
In het boek 'Verborgen zin van dementie' van Hans Stolp wordt helder verwoord hoe alles bij de menselijke levensweg en de zoektocht naar hoe 'Liefde' zijn hoort. Omgaan met dementerende leert ons vol liefde en respect naar de ander te kijken, zodat daardoor het innerlijk van de dementerende en de bedoelingen of zingeving voor de zorgverstrekkers oplichten.
Leren kijken tot voorbij de buitenkant: dat is niet alleen de opdracht, maar ook het geschenk dat de dementerende ons geeft. Willen we dit als een geschenk ontvangen of blijven we ons afkeren en verzetten tegen de zin van ziekte.
Het leren voorrang geven aan de eigen intuïtie het luisteren naar de eigen bron en het hart doet het ego bewustzijn (ook bij dementie) afnemen en het ziel en geest bewustzijn ontwaken. Het Zielsbewustzijn heeft geen vorm, geen structuur, en kan zich aan niets vasthangen waardoor er een individueel bewustzijnsproces mogelijk wordt. De taal van de ziel moet ontdekt worden.
Mijn grootste verlangen is met mijn kennis en weten, het weten dat ziekte enkel een wegwijzer is voor het ontwaken van onze diepste zelf, dit alles hoorbaar te maken voor velen die zoekende zijn op de uitgesproken en onuitgesproken levensvragen.
Er zijn geen vergissingen, er bestaan geen toevalligheden. Alle gebeurtenissen zijn zegeningen die ons iets willen leren. Elisabeth Kübler-Ross
